«Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά»
«Κατόπιν ενεργειών μου» ή αλλιώς η παρακμή των ιδεών αποτυπώνεται στην ευχαριστήρια επιστολή της Διεύθυνσης και του Συλλόγου Διδασκόντων του 1ου ΕΠΑΛ Παλαμά στον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων για την στήριξή του, ώστε να λειτουργήσουν τα ολιγομελή τμήματα του σχολείου τους.
Είναι από τις κινήσεις που προβληματίζουν, όχι επειδή είναι σπάνιες τέτοιες εκδηλώσεις φιλοφρονήσεων προς πολιτικά πρόσωπα – ακριβώς το αντίθετο – αλλά γιατί πρόκειται για μια πρωτοβουλία που επηρεάζει αρνητικά πολλούς αποδέκτες.
Όλα τα προηγούμενα χρόνια αλλά και πρόσφατα η ΕΛΜΕ και η ΟΛΜΕ, τα σωματεία των εκπαιδευτικών, αντιτίθενται με ανακοινώσεις αλλά και κινητοποιήσεις στην κυβερνητική πολιτική που συγχωνεύει εκατοντάδες τμήματα, που εξαφανίζει ολόκληρα σχολεία στην περιφέρεια, που υπονομεύει την παιδαγωγική λειτουργία των σχολείων με τον αριθμό των μαθητών να αγγίζει το ανώτατο όριο (27 με 28), με 25 μαθητές στις κατευθύνσεις, με κενά και χάσιμο πολλών διδακτικών ωρών, με κατηγοριοποίηση σχολείων, με την οικονομική εξουθένωση των εκπαιδευτικών, με το νέο πειθαρχικό δίκαιο που ανατρέπει εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα.
Έχει επίσης ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι πέρσι στον νομό μας έγιναν σε επαρχιακά σχολεία που κινδύνευαν με «λουκέτο» κινητοποιήσεις από γονείς, συλλόγους διδασκόντων, φορείς της τοπικής κοινωνίας και φυσικά από το σωματείο μας, την ΕΛΜΕ, με αποτέλεσμα να εγκριθούν ολιγομελή τμήματα και να λειτουργήσουν ομαλά τα σχολεία προστατεύοντας τους μαθητές και τα μορφωτικά τους δικαιώματα.
Πώς μπορεί με βάση τα παραπάνω να ερμηνεύσουμε το δημόσιο ευχαριστήριο προς Υπουργό της κυβέρνησης η οποία αποφασίζει και υλοποιεί μια αντιεκπαιδευτική πολιτική;
Πώς έχει παραβλεφθεί ότι η υπεράσπιση της λειτουργίας του δημόσιου σχολείου σε συνθήκες αντάξιες των αναγκών των μαθητών/τριών μας ταυτίζεται με τη διαμόρφωση μιας πολιτικής που θα εξασφαλίζει την αλληλεπίδραση ανάμεσα σε μαθητές και εκπαιδευτικούς με όρους ανθρώπινους και όχι με οικονομικοτεχνικά κριτήρια;
Πώς έχει αγνοηθεί ότι στην εκπαιδευτική διαδικασία ο δάσκαλος δεν μεταδίδει απλά και απρόσωπα γνώσεις, αλλά με το ήθος του διαμορφώνει, ως οφείλει, τους νέους ανθρώπους, ώστε να γίνουν ενεργοί πολίτες που θα αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους;
Τέλος η λογική του «κατόπιν ενεργειών μου» δεν διαιωνίζει μια ζώσα παράδοση του πελατειακού κράτους; Χρειάζεται ο τοπικός πολιτικός που θα μεσολαβήσει για το αυτονόητο, να λειτουργούν δηλαδή ομαλά τα σχολεία; (Αναπόφευκτα έρχονται στο μυαλό μας εικόνες «Μαυρογιαλούρου»)
Είναι ξεκάθαρο ότι το σωματείο μας αγωνίζεται για την αξιοπρέπεια του εκπαιδευτικού, την υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου, ώστε όλα τα παιδιά να έχουν πρόσβαση στη δημόσια δωρεάν παιδεία. Επομένως ο δρόμος της αντίστασης και του αγώνα και όχι της υποταγής και της συναλλαγής είναι η απάντηση στη διασφάλιση του δημόσιου χαρακτήρα του σχολείου.
